به نام او


هفته آمد ، ماه شد ، سر زد که سال
رفته ای ، ای نازنین اندر وصال

نیستی اندر فراغت راد مرد
روح و تن ، از این عزیزان گشته سرد

تا بگویم در کلامی این سخن
چون ز هجرت ، چاک سازن پیروهن

خواب دی...

بدان بَدو دیدارت ای دلربا
بخوردم تکانی کمر شد دو تا

نکردی تو رحمی به پیری چنین
دمی رخ نمودی فتادم زمین

نگویی گدایی به سلطان سرا
همی صبح و شامی ست مهمانِ ما

نظر بر خلایق ز رب کردمی
ندیدم مثالت به گی...

چو آگه به دادار این آسمان
عطا کرد دُرّی به ما در جهان

ولادت بشد دخت ما چون پری
ز مامی چنین پاک و باشد بری

بکردیم پس سجده شکرش به جا
وَ سیما نهادیم نامش که ما

کنم شکر یزدان که سیمام دخت
رها کردمش ...

تو استاد گویم به دین سان سخن
که توفیر دارد میان دل وَ تن

بود عشق ، دل ، جای حق باشدش
هوا تن بُدَش عشق چون خوانیش

فهمیمی اگر بود و درسش بداد
میان عشق و شهوت که فرقش نهاد

بفهمند این عامیان عشق چیست
و...

به نام او


بگشتش به روزی چو حالی دمق
به راهی چنانش که نبود رمق

دگر کس به دیدش چنانش نزار
که می رفت سر بی کلاه پا به خار

به آن ره که بودش به یک صومعه
روان او به بامش نباشد همه

چو بنشست بر دیر ...