ای که همچون صنمی دیده شهلا داری
در دل صد چو منی منزل و ماوا داری
به تفرج نرود دل سوی بستان جهان
تا چو سروی و قد و قامت رعنا داری
هر چه خوبان همه دارند ز زیبایی و فر
بی گمان از همگان بیش و تو یکجا داری...

من ز شبهای غمت سر به گریبان دارم
از شب هجر تو بس خواب پریشان دارم
کن نظر بر من مسکین و نرانم ز درت
کز غم عشق سرا گوشه ویران دارم
ناز مفروش کزان زلف و دو چشمان سیاه
حال آشفته دل و بی خود و حیران دارم
ت...

تو ای عاشق تر از هر کس به من رب و خدای من
غریبی در جهان هستی آخر مقتدای من
چو دیدم عاشقی و غربتت را خالق هستی
شدم دلداده ات ای خالق و ای رهنمای من
تو را بخشنده دیدم همره شیطان شدم اما
وفا دیدم جفا کرد...

خوب است اگر از دیده ات ما را نیاندازی
اندر یم بی خویشیم تنها نیاندازی
نیکوتر از وصلت نمیدانم دگر چیزی
ای کاش اگر این را تو بر فردا نیاندازی
ای وای اگر از درگهت ما را دمی رانی
حتی نظر بر این من رسوا نی...

عاقبت میرسد ز ره پیری
میشود سهمم از تو دلگیری
میشوم رام و گاه دست آموز
بهره ام از تو نیز دل سیری

حال مویم سپید گشته کمی
خانه کرده به دل فسوس و غمی

دیگرم نیست شور سر مستان
یا هیاهوی و صحبت ایشان
در س...