میخانه چو من مست و ملنگ است مگر؟
رقاصه ی سِن سخت چو سنگ است مگر؟
در کعبه و بتخانه چرا می نزنم
این جام می ات شهد شرنگ است مگر؟







با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...

با کشتن من فکر نکن بیخ شوی
با مرگ پدر یکسره در سیخ شوی
بدمست شدی تا که نه اینی و نه آن
تاریخ نخوانی خودِ تاریخ شوی




با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...

اِنکار نَکُن ایزَدِ این خانِه شَوی
گَر صَبر کُنی مَعبَدِ مِیخانِه شَوی
فَرزانِه یِ کاشانِه و دُردانِه یِ ما
دَر آتَشِ عِشق اَر دَدِ دیوانِه شَوی











با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ...

مَن دَر گِلِ گُلدانِ دِلَش دیدِه بُدَم
خَندیدِه وَلی بُزدِل و تَرسیدِه بُدَم
او سَنگِ دِلَش بَر دِلِ مَن کوفتِه بوُد
مَن گُل زِ گُلِستانِ دِلَش چیدِه بُدَم











با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
...

آن شاهِدِ ایقانِ تَماشاگَهِ راز
رازی که اگر فاش شود شیخ و اَیاز
فرزانه که نادِم نَشَوَد، نَغز زِ شاه
با نَقضِ غَرَض فِیض بَرَد....، راز و نیاز













با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز...