شاعر که شوی شاه شبت شعر شود
هم محفل و هم ماه و مهت شعر شود
شعری که تو را تا به ابد یاد کند
امّا نکند، کاه و کهت شعر شود
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
از آن شب مهتاب که گردید و ندید
کس آیه و کس سوره ی تردید و ندید
آن سایه ی بی پایه ی بی مایه ه ی ما
با سرخ لبش سرد بخندید و ندید
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
آنکس که دلش سنگ و وجودش گِلِ زرد
از عنصر خاک است و فلزش مس سرد
با آن خود خصمانه ی خود آمد و گفت:
من ساعت سعد آمدم اما به نبرد
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
روزی که نشانتان برافتاد مپرس
آتش که به دال دلبر افتاد مپرس
چون کرکس و یا شغال و یا جغد فلان
با هر کس و ناکسی درافتاد مپرس
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
خورشید دلم بس که هوا بارانیست
در کنج دلش خلوت و یا دالانیست
دالان و تهش نیست که پیدا اما
خلوتگه او هلهله ای شیطانیست
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
تبلیغات
