گل دید که بلبل ز فراقش نالان
با ناز بخندید و رواقش باران
سیل آمد و بشکست کمر مستان را
گل نادم و بلبل ز شقاقش گریان
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
افسانهٔ هرکس به سرم نیست دگر
کاشانهٔ کرکس به سرم نیست دگر
با کس ننشستیم و چو بی کس به سما
از بس کس و ناکس به سرم نیست دگر
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی...
ریشم چو دلم کیش بد اندیش مزن
با گوشه ی ابرو و خم از پیش مزن
با گوشه ی شمشیر دل ار نیش زدی
شمشیرتو از پیش مکش میش مزن
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
با خویشم و خویشان خوش از خویش خودم
با حُقّهٔ حقّیه ولی پیش خودم
این سفرهٔ دل تحفه ی درویش که نی
بگذار شود ریش ز این نیش خودم
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
خم های خیالش همه بدمست شدند
دیگر چه خیال است که همدست شدند
با دَرد دلش دُرد شرابم نکشند
بی درد که نی! هرچه در او هست شدند
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی...
تبلیغات
