"نشان"

جهانی را جا گذاشته ای!
سرسوزنی نور و تندبادها
در اولین نسیم عبورت.
باید به جایی دور رها شوم
در گذشته ای پیش رو.
باید جابجا شوم در ورق ها
باید وانمود کنم
که آرامم بر صفحه...!

شاعر: مرضیه رشید...

" در رگ های من"

پیش از آن
همه ی چشم ها
صدای زنی بود
در آن سوی رودخانه،
و برای هر سنگ
اشکی
در سطوحی معلق
تفکری عمیق می شد.
سطرهاست
نسخه ای از سکوت
این گونه که در آن
یک سره آمیختگی ست
با تو!
چون خیالت
...

" صدای تو"

صدای تو می آمد
با ساقه های باران
و هر بار که می رفتی
روشنایی بدرقه می شد.
این سپیدی ها کار توست
و آن کلمه های خاموش
که دیگر برنگشتند
پرندگانی که تو رهایشان کردی.
آخر
سینه ام گندم زار شد
و ...

" نفس های گرم آفتاب"

تمامی برگ ها
چون روزنه ای در من فرو رفته اند
و نفس های گرم آفتاب
از ساقه های سینه ام
می جوشد.
ما از نوریم
که در هم ریخته ایم
و اگر بنفشه ای رویید
ریشه در تن-هایی مان داشت.
هنوز ...

" از آن پس"

از آن پس من
اندوه بیشه زاری را
بر دل آویختم.
سکوت کردم و
آن روی من
چنان پژمرد
که مرگ را
در چشم گل بنفشه ای دیدم.
از آن پس من
اندازه می گرفتم خورشید را
بر هر پاره ی تنم
که سوخته بود و ...