تو همانی که کریمان ، طلب غایت من را
به تمنای اجابت ، سوی کوی تو رواندند

لقمان مداین Loghman Madaen

از آسمان چَشمت، خرما بچیدم و بعد
بر رمل داغ و نرمش، دیدم که خانه زادم..

لقمان مداین Loghman Madaen

نور آفتاب نمی آید و ماه هم به اضافه کاری
منظومه افلاک به هم ریخته از ناز دو چشمت

لقمان مداین Loghman Madaen

طنین صوت زیبایت قرار قلب من گشته
شبیه خواب نوزادم به محض شٌر شٌر آبی

لقمان مداین Loghman Madaen

زانو زده اند جمع ملائک به دورت
فرمان الهی است که بالین شما وادی امن است
دستان دعایم همگی عِطر گرفته
ریحانه صبایش همه از نرگس و یاس است
من سجده کنان پیش خدا وعده نهادم
او وادی طوبی است دلم وادی طور است...