آزادی


به شهری حیران
نشسته قُمریِ حق بین
با جامه ی خاکی فامِ ستمدیده!
در منظرش
ایام ، همه به زندانی جاودانه مَسخ گشته -
به قفسی بی رُوزن
که پای تا پای
مرگ در آن می زند دَم !

وین جا آزادی را
مائلِ پر...

دماوند


ای حماسه ی مستدام !
ای یادواره ی جاودان در اذهان -
تو را جاودانگی بادا
تو را آزادگی بادا

ای فرتوتِ درد بینِ زمانه ها
ز تو بر ما باشد خاطرات و
نیک یادی ، نیک نامی

بر بازوان ستبر خویش
باری...

(بوسه)


باز دلم سخت مویه می کنه امشب
از رَهِ تاریک ناله های جدایی
می رسه بر گوش های خامُشِ سردم
نَنگِ زنی مُنزوی و بی دِلِ حالی



در دِلِ من هی مُدام ناله کُنان ست
بر نوحه ای بِه سلام می کنه امشب
کُ...

انسان ناکام


نه بیمارم نه حیرانم نه تنها
نه می جویم دلی بر بامِ عشقم
نه اقیانوس امیدم نه شادی
نه دیگر مبتلا در دامِ عشقم

نه با مَستان مرا باشد مَلَنگی
که من سرباز گمنامم دَرین دِیر
دگر مَستانگی در...

(دستانت)


دستانِ تو سایبانی ست جاوید
که مرا برای دیدنِ غنچه های همیشه عاشق و شیدا ، دعوت می کند .
راهی دراز را با همت دستانت ، بر صغیر ترین راهِ عالم می بینم
و دستانت شومیِ آماس را
با لطافت خود ، م...