آزادی
به شهری حیران
نشسته قُمریِ حق بین
با جامه ی خاکی فامِ ستمدیده!
در منظرش
ایام ، همه به زندانی جاودانه مَسخ گشته -
به قفسی بی رُوزن
که پای تا پای
مرگ در آن می زند دَم !
وین جا آزادی را
مائلِ پروازی هائل نیست
اما
زین زندان خبری از دریچه ...؟ !
آه به شهری آواره
نشسته قُمریِ حق پرست
با بانگی که می زند هر دم زِ آزادی !
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 31 شهریور 1400 21:05
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
علی مزینانی عسکری 02 مهر 1400 12:22
سلام و عرض ادب
احسنت