تو به غم‌های دلم ذره ای آشنا نیستی
حک شدی بر سینه ام، هرچند پیدا نیستی

خانه از دست خیالم گاهی حسرت میخورد
گاهی طعنه میزند وقتی که اینجا نیستی...

ستاره خوب فهمید بی تو احوال مرا
افسوس، اندازه یک نق...

احساسی شاعرانه تر از پاییز دارم
قصدِ سرودن برای تو عزیز دارم

باید غزلم درخور و درگیرِ تو باشد
تا اثبات کنم به تو حسی لبریز دارم

قصد دارم به آتش بکشم قافیه هارا
بااینکه عقدهٔ بسیار از چنگیز دارم

بای...

اینهمه دل شکستن مجازات ندارد؟
با فلسفهٔ عشق منافات ندارد؟

در ویرانی دل جای تردید نمانده
آیا دلِ ویران شده حاجات ندارد؟

تا کی همخانه بی رنگی بادی
که حتی وجبی سایه و ساباط ندارد

ای آیتِ پنهان شده در ...

بیا در کابوس هایم امشب همسفر باش
بر ضیافت این یلدای بی پایان سحر باش

سقف چشمانم انگار پوشالی ست امشب
برای اینهمه ریشهٔ پوسیده تبر باش

هوای زمزمهٔ نفس های کسی را دارم
هوای تازه اش بامن، بیا و آن نفر ...

اگر شاعر شدم از بازی هجران تو بود
لحظهٔ مرگ غزل پایان پیمان تو بود

این دست که زیرِ غم سنگین قلم می لرزد
روزگاری بهترین نقاش چشمان تو بود

یک سر رشته جانم گِرِهی کور افتاد
طرف دیگر آن همیشه قربان تو ب...