تا ابد در سیــنه می مانی و یـــار من تویی
همـدم تنهـــــــایـیِ شبهــــای تار من تویی

چون تو را کمتر کسی در زندگــی یابد عزیز
زندگـــــی زیبــــا شود وقتـی نگار من تویی

بهتر از هرکس،تو من رامیشناسی ...

دیــرگاهیست که درحسرت چشمان توییم
بی خبر از تــو و عمریست که ویران توییم

تو که از حـــال دلـم بیخبری خوب ببین
در تب عشق که محـتاج به درمـان توییم

یا بیـــا خــلـوت تنهــایی دل را بگشـا
یــا بدان تـا...

(یـارب تـو بـگو دلبــر فرزانه ی من کو)؟
آن روشنیِ خـــــانه و کاشانـه ی من کو؟

هر شب بُتِ چشمان تو را سجــده نمودم
آن قبله ی من نرگس مستانه ی مـن کو؟

در غــربت چشمان تـــو افسانه سـرودم
آن لعبت ...

با تـــو خوشــم دلــــبر فرزانه ام
ورد زبـــان ها شــده افســانه ام

مــــــــاه دل آرام منـــــی تا ابـد
عطــر تو پاشیده در این خـانه ام

آتش عشـــــق تو به جان من است
جــــــان به فدای مــَه جـــانا...

ببین بانـو چه کردی با دلــی که گشته ناچـارت
چه آوردی سر این دل، تو با آن چشـــمِ تاتارت
که هر شب مینشیند با چه ذوقی پایِ اشعارت

میــانِ چشمِ زیبایت چه رازی بود بــــــانو جان

کنـــارت قــصر رؤیـــای...