شِعرِ نشان حیدر


*من چو جَدّم را بِپُرسَم روزی، خوب و بد خَلقِ خدایت، چه نَظر داری؟!
او بگفتا؛ به وقتِ سَنجِش، تو بِبایَد که دو کَفّه ی ترازوی به نظر داری...
*عُقَلایِ جهانم بگفتند؛که تو هر چه را ...

*تو اگر دخترت را بگورش فکنی، خود بسی حرمت داشت،،، نکند با مغز ناقص بفکر آبروئی، طفل معصوم مگر قدرت داشت...

*دخترک بچّه بدیدم، که جُز آن دردِ نگاهش، به نظر خودْ به راه داشت،

او که خود اِنگاری، غُصّه ...