ناطور رودهای رهاییست
لاله های سیاه نگاهم ،
به پادشاهی نامت..
آه ،
چکان چکان بغض وُ
چکاد استغناست
دلم گرفت
در هوای سنگی آغوشت
و پیراهن تلخون
چون پرنده های نیلگون بشارت
به زخم حماسه
به سنجاق نورس موجها...
به سرت دست میکشم
به جانپناه این همه شعر
به تنت
به ساعت گرم بوسه های آبی
.
.
.
و گلهای لیمویی پاییز میشکفد
در تو غرق میشوم
روزها آب نمینوشم
بر اندام ساحل مفتون باران میبارد
جنگهای صلیبی از زخمهای خست...
لبخند بزن !
به انبساط دو تا موج گسسته ز هم
و سه تا خط پهن منحنی ،وصلیم
به رسپریدون تزریقی اکتفا نکنید!!
بدون جنگ ،ما هم از همان نسلیم
به عاشقانگی داٸمی سینوسیست
به تابع ترشیدگی تو و من نیست
چقدر...
عشق را پنهان نکن
ملحفه ها را بهم بریز ،
مرا ببوس!
تا کارگران شرابخانه ها به خواب روند..
به من خیره بمان
.
.
.
-به نام شریعه ی چشمهایت
اِنَّک تَری و لا تُری..-
دستهایم را بگیر
تا دریاهای آبستن خواهم ...
مثل مرگ ممتد قو، در گنبد نیلی موج
مثل ابر طوفنده ی گرگهای سفسطه انگیز
نعل غلیظ اسب نوامبر در مرغزاری بور
مثل نخاع آبی باغهای گرم شارون پاییز
مرواریدهای سیاه تاجهای نقره ی لونا
مستی فنجانهای نیلوفرین ...
تبلیغات
