بذرهای نقره ،بر سه رنگ پرچمی فشانده ماه
بیقرار و جانگداز و پرشکیب رستنی دوباره، آه
سرخ٘ مویه ،میتراود و خروش پردرفش کاوه ها
ساحران خیره سر ،در ردای ژنده ،خرقه- پاره آه

در فرود بیشه شیرهای خفته در غلا...

اوراد عشق ناب ، به چشمانت
فقه دلی شکسته ،به فرمانت
مکتوب حجم ساکت عریانی
نهر بلور وسوسه گاهانت
زهدان ابر ، گندم عرفان داشت
از صبح سبز خاطره بارانت
شیر و شراب شعله ی عیاران
زخمی غریب در غم هجرانت
رقاص ...

پر از خیال بودن توام !، بدون گریه ای سیبرنیتیک
خدای لایزال روزهای عشق حلقه بسته ، در سراب
شبیه نقشه ی ژنی ، به زادروز قرنهای بعد وصله ام
به نوشگاه غنچه های آبرنگ اسقفان عاشق شراب

برای خرمن سیاه گیسوا...

آه ،بگذار به سودای تو جان بگذارم!
پای، در همهمه ی کفر جهان بگذارم

تا شب مسخ یهودایی دل، سیب آسا
بوسه در خوابگه دخترکان بگذارم

تا بلوغ ختن شرح اهورایی دوست
بر دل خار سبک، ‌داغ خزان بگذارم

اشک اشراق ...

جهان غلیظ زنانگیم،
بارانی شانه های توست
و انتحال لبهایت،
تا شبی
به جای تو
مرده باشم..

خون گریبان غزلخانه
در آبراهه ی جنگها پیدا نیست..
و اسکندریه،
تازیانه های مورب آتشست..
آه
دریا صدایم میکند
و ...