زمان بوی آبنوس می دهد
بوی اقصای جان- کامه ی تنت
دست هایت را در آبی تاریخ گم میکنم ..
.
.
.
بیا
بانوی عرشه های زیتونی توام!
لیبرال و مست ..
خیره بر فصل خنجر و خون
در پیراهن واقعه
ببوس !
مادیان های طلای...

با انگشتهای رویایی ات
از همه ی دروازه های جهان ،
به مادینگی غریزه ی عطرم می آیی
ای قبس ردای خونین ام!
پنجره ها بی تو
باردار هزاران ساحل متروک،
پرنده زار دلم
بی تو
قفس تنگ درداجین،
با آوای تنهایی ا...

مِن بَعدیوسف، سجده کن بیگانه ها را
لیلای دل افگار شو ، دیوانه ها را
زیبایی او، مَرزِ راز آلوده ای داشت
از جنگها، دَر من بِبین ویرانه ها را
لبریز شد رَطل شرابم در نِیِستان
خاموش کن، خاموش، آتشخانه ها...

ای آبی ملنژ! ، شکوه صدای رود
وقتی تو را لبان خداوند می سرود
در لحظه ی مهابت این آفریدگی
از چشمهای بکر تو،خورشید میربود
وقت چکان چکان غم سربی زمان
باران نای گرم تو اندوه میزدود
در نوشب بشارت زیتون دم...

تاژ گیسوان آتش تموز در دلم
خسته ام
چو خستگان شالی شمال ابرنوش ..

در سبوی آبچین لمحه های سرخوشانه خواندنم ..
زخمهای گرمشان ،هماره میرسد به گوش ..

سالهای دور
زیر ناز آفتاب بیگسست ..
گیلسو- غنچه ای نشس...