در جواب دعوتم کردی تو لیکن حرف مردم را بهانه
عشرتی سویم بکن من که برایت میسرایم نغهمه و هردم ترانه
جرگه ی بیهوده گویان را همیشه اتفاقی را برای حرف هست
پخته ای این پختگی هم حاصل از آموزگار این زمانه

...

طالعم منحوس و خونین جگر از بخت بدم
همه حسرت ک اقبال نکردی گذری از گذرم
داده جان در ره معشوق و امیدم به وصال
لیک بنگر که در این راه چه آمد به سرم
عشوه و نازش همی در من اثر کرد و شدم
خسروی عاشق ...

تشنه ام من ، جرئه ای عشق طلب میکند این دل
زنده ام اما کند از زندگی هردم مرا یاد تو غافل
من که درویش جهانم سوی تو جز دل ندارم تحفه ای
دل چکار آید ولی،بیهوده خاری هم کند عشق تو قابل
...