بغض آسمان



آسمان جای جایش ابری
بغضی به گلو دارد
بغض سنگین و غمش سنگین تر
نه نم بارانی که بریزد بر دشت
نه راه گریزی می دهد بر خورشید
و دلش اندوهگین...
ترس دارد که پس از بارش ابر
نقش رنگین کمان ننشین...

پیله ی درد

پشت حصارهای درد
خسته از زخم ها
گم گشته در حریم شکست
در تشنگی وصال
تا مرز مردن
نا امید از امید
آوایی صدا می زند تورا
بشکن حصار درد
چون نور
بگذر از روزنه ها
بشکن حصار اندوه را
باز کن پیله...

برکه می تابد نور


در دل شب
می ترواد مهتاب
همه تن ها در خواب
خفته در
خواب عمیق
همچو مرگی خاموش
روی چشم ها
چشم بند
روی گوش ها
گوشبند
بر که می تابد نور؟
از چه می تابد مهتاب؟
...

بیداری

در واپسین ثاتیه های شبِ یک آبادی
وقت بیداریِ خواب سحری
تیک تاک ساعت
چکه ی قطره ی آب
و آواز خروسی از دور
هم نوایند با مرغ سحر
تا که بیدار کنند
اهل دل را از خواب...
یک نسیمی آرام
درِ چوبی انباری...

بی نظمی

روی یک مبل قدیمی که زَوارش رفته
لم دادم
گوشیِ همراه به دست
در صفحه نت
می نویسم ز بی نظمی خود....
خانه ای دارم
بی نظم و کثیف
ریخته پاش
متکایی ولو
روی فرشی لاکی
لیوانی از نصفه ی آب روی اُ...