رسوای عالم‌است دلم در جوارِ زن
از بس شرابِ آن شده: چشمِ خمارِ زن

آغوش باز می‌کنم و باغ را طلب
تا او صفای من بشود ، من حصارِ زن

ابرو و چشم و گوش و لبش بیت‌های‌ اوست
در حالِ خوانشِ غزلم در کنارِ زن

د...

<<منظومهٔ مست>>

هر منظره با تو آسمانی دگر است
هر جا که تویی مرا مکانی دگر است

ای صاحبِ ناز و راز و منظومهٔ مست !
چشمِ تو برای من جهانی دگر‌ است

خورشید و ستاره‌ها در اکلیلِ تو اند
بر پلک...

<<خوانشگر>>

وقتی *تو* باشی شهرزادِ قصّه‌گوی شعر -
آن لحظه مِیلم می‌رود از دل به سوی شعر

تحریرِ ترصیع و جناس و سجع، زیبایند -
فاش‌‌است وقتی از لبت رازِ مگوی شعر

ای خوانشت یادآورِ گل‌های ...

<<شوقِ وزان>>

پروانه‌های طبعِ روانم برای تو
اشعارِ بالدارِ بیانم برای تو

از سرد و گرم بودنِ دوری و بودنت
شد در خیال، شوقِ وزانم برای تو

وقتی که دور از منی و گریه می‌کنم
دریاچه‌های قطره‌...

<<تایتانیک>>

شد ناخدا "پروانه‌ای" بر عرشهٔ کشتی
شد شعلهٔ پیوندِ ما شمعِ همین مَشتی

شد تایتانیکِ دلم تسلیمِ مردن چون
کوهِ یخِ دوری‌ِ ما خورده به این کشتی

در چشمِ من دریاست، چون از ساحلِ ...