وقتی که می‌نوشتم، از سرگذشتِ پستم -
بارید چشمِ خودکار، رگبار شد به دستم

من صخره بودم و کَرد معدنچیِ زمانه -
با بمب منفجرّم ؛ از هم چنین گسستم

همسایهٔ من‌و کوه دریاچهٔ خزر بود
با جرثقیلِ اقبال، از ج...

هربار بی تو در پیِ مرداب می‌روم -
مثلِ مجسّمه، بغلش ساب می‌روم

آتش اگر به جانِ من افتاده کارِ توست
با افتخار شمعِ تو ام ؛ آب می‌روم

آماده‌ام که غرق شوم در خیالِ تو
با شوق، قایقم که به تالاب می‌روم
...

ای که داری بازوانِ پهلوان !
گاه در "افتادگی" رستم بمان

گاه با یک دستِ‌خود کُشتی بگیر
مثلِ تختی باش دیدی ناتوان

زورِ انسان می‌شود روزی ضعیف،
پس نگو هستم قوی در هر زمان

تا ابد "باران" میانِ ابر نیست
...

وطن یعنی بدن ، یعنی منِ من
وَطن! حتی ‌تویی پیراهنِ من

بگو بابک، ببین شیطان فراری‌ست
وطن! هر دشمنت اهریمنِ من

جهان را بینهایت کن تصور
جهان شد پیشِ پایت ارزنِ من

گرفتم از گُلِ غیرت چه عطری
گِل و بویِ...

حالم گرفته ؛ غصه نخور، خوب می‌شوم
ای عشق! در هوای تو مطلوب می‌شوم

فرسوده‌ بی‌تو هستم و رویم پُراز غبار
هربار در کنارِ تو مرغوب می‌شوم

ای ابرویت کمان و مُژه تیرِ این کمان -
با من فقط نجنگ که مغلوب م...