امین مقدس

سرگذشت

ارسال شده در تاریخ : 11 دی 1401 | شماره ثبت : H9423290

وقتی که می‌نوشتم، از سرگذشتِ پستم -
بارید چشمِ خودکار، رگبار شد به دستم

من صخره بودم و کَرد معدنچیِ زمانه -
با بمب منفجرّم ؛ از هم چنین گسستم

همسایهٔ من‌و کوه دریاچهٔ خزر بود
با جرثقیلِ اقبال، از جمعِ جور، جَستم

در کارخانهٔ سنگ ، شد شیشه کلِّ جسمم
با جیوه مثلِ همکار، پیمانِ کار بستم

نامم که آینه شد ؛ کنجِ حیاطِ لیلی -
پروانه‌ تا مرا دید، مجنون شدم نشستم

دیگر شد‌این شعارم: *هستم به هستِ هستش‌‌*
*این هستیِ خودم را تا هست می‌پرستم*

*ساحل‌چه‌مستِ دریاست، دریا چه مست ِ‌هستی*
*هستم چه‌مستِ‌‌هستی، پس: مستِ مستِ مستم*

دیدارِ اولِ ما، دیدارِ آخرین شد
از آخرین خیالش، با سنگِ غم شکستم

یک آینه اگر بود، از " خُرد " شد هزاران
روح‌از قفس پرید و، از قابِ خسته رستم

خودکار گریه می‌کرد بر دفترِ مقدّس
وقتی که می‌نوشتم، از سرگذشتِ پستم

#امین_مقدس