چو ظهورش به غریبی که غریبانه فراموش
آنان که به دینند و بسی وارونه تن پوش

چونک شود عالم به دست هرچه پست است
گوهری گرچه بزرگ است غریبانه غریب است

چو شود درنده شاهی طعمه بسا هرکه فقیر است
به زآن هرچه ح...

قسمت ما صبر و عذاب و یک دعا بود
شب های تاریک و نماز و یک خدا بود

هرچه تقلا بزدیم و چنگ زنانیم
آخر به اُمید یک اُمید آن خداییم

کسی آید و این غم ز تنم رها کند باز
بر کس نتوانم سخنی دهان کنم باز

چونک...

گر چهره ات آرامش دنیای من است
این دل و چون بَرده و ارباب من است

چون به نفسهای تو محتاج شدم در هستی
هر لحظه که در فکر تو باشم ز تنم در مستی

غوغا شده دنیای من و من شده ام نامحرم
آواره کوچه یا که آن شه...

چو بگشت و کسی یار وفادار نبودش
ز غصه آواره ی هر صحرا که بودش
تا به ارش خدا عشق بورزید مستی
این دل و داد و گرچه جان ربودش
آزاده ز هر عیش و عیان شد اخر
عاشق شده و این عشق ربودش
بر دل خود هرچه تمنایی شد
...

گر غم شود بیش از توان فکر و خیالش را مکن
چون جسم توان روح نیست در ره خود خطا مکن