به عشق عکس ماهی که درون استکان افتاد
ننوشیده چنان مستم که از چشمم جهان افتاد

من تنها به قدر قهوه قاجاریت تلخم
وبا تو مثل چایی که درونش زعفران افتاد

لبت چاقوی زنجان و تنت قالیچه کاشان
عجب نانی...

دورو براین خانه پر از چوبه دار است
آرام بگیراول پاییز قرار است...
آرام بخوان قصه درماندگی ام را
بانو به تماشا بنشین زندگی ام را
آماده مرگم قدحی رنج بیاور
بر میز دوئل صفحه شطرنج بیاور
سرباز جوانی...

شمع غزلهایم شدی پروانه ات باشم
تقدیر می خواهدچنین دیوانه ات باشم

فرقی میان چاه و تخت پادشاهی نیست
وقتی اسیر چاه روی چانه ات باشم

دامان سرسبزت دلیل محکمی شد تا
در فکر فتح قله های شانه ات باشم
...

شاید شبیه قایقی در دست طوفانم
وقتی که از موج نفسهایت گریزانم

کاهم ولی عمری لباس کوه پوشیدم
بیدم ولی پشت نقاب سرو پنهانم

چون طعمه ای که فکر صید قلب صیاد است
خود را اسیر دام دامان تو می دانم

...