میان یک شب سرد و پر از غم
یکی از لاله های باغ شد کم
یکی از لاله های سرخ و خوشبو
رُخَش چون شیر و قلبش مثل آهو
به وقت رزم چون شمشیر بران
کمین و حمله، همچون شیر غران
به وقت عشق، مجنون علی بود
و غرق نور ر...

چقدر فاصله افتاد بین ما با تو
چقدر شعر سرودیم بی صدا با تو
چقدر ساده و خوشبخت راه پیمودیم
میان راه نجف تا به کربلا با تو
دفاع کرده ای از عمه ، لیک می گفتی
سرم فدای سرت عمه ، خیمه ها با تو
حفاظ کشتیِ ا...

باز هم آوازِ دل مستانه شد
صحبت از شمع و گل و پروانه شد
صحبت از رعنا جوانِ عاشقی
که در آتش سوخت تا فرزانه شد
همچو مجنون تا که لیلی را بدید
با تمامِ خویشتن بیگانه شد
اقتدارش در تمام عرصه ها
خارِ چشمِ دش...