غروب بود و هوایی به سردی عشقت
نشست توی حیاط و دلم دوباره گرفت
به بی خیالی باران، به بی خیالی باد
به زیرچشم سیاهت ، جهان کناره گرفت

میان شهر شلوغ ِپراز نبودن ها
زنی که خم شده از درد، اتفاق/افتا...

لمس زیبای آفریدن بود
آخرین بوسه های عریانت
زنده ام باشکوه احساست
تازه ازشعرهای بارانت


یاد باران نرفته از اینجا
قلب احساس رانشانه بگیر
مثل آغوش بی سرانجامی
عشق راازخودم بهانه بگیر


آ...

طلوع کن که شبم نقره فام می شود از تو
سکوت شهرپراز ازدحام می شود از تو

حلول آیه ی «شمس» ی به روی سینه ی شبهام
که صبح دیدن رویم ، «سلام» می شود از تو

نماز بغض، شکسته...چقدر راه تو دور است!
ک...