آرزو حاجی خانی

امتیاز اعضا:

5

ارسال شده در تاریخ : 22 اسفند 1402 | شماره ثبت : H9428620

هوای خلوت شب در سرای من بودی
ترانه در شب بی انتهای من بودی

به طعم شربت عشق آرزوت می کردم
فراتر از خواهش، که دعای من بودی

میان گرمی بازوت، جا گرفتم زود
و عطر موی سیاه و رهای من بودی

تو را به جای خودم اشتباه می کردم
تو را که هر دفعه تیر خطای من بودی

چه روزها که نیامد یکی شود دلها
نگاه و اشک تو بودم، بهای من بودی

تو مثل من که نبودی، دروغ باشی و بد
تو کشته مرده ی این شعرهای من بودی

بگو مرا به هوای چه کس رها کردی؟
تو که خدای بزرگی برای من بودی!

دلیل هر چه که باشد، جداست از تقدیر
خلاصه کن و بگو بی وفای من بودی

تو هم برای خودت باز بی کسی، وقتی
میان گریه و باران، به جای من بودی..

آرزو حاجی خانی
18 بهمن 1402