« رُطب از تو »
امشب بستانم صنماخوابِ شب ازتو
درمان شودم تب،بِدوعنابِ لب از تو
حوای دلم،نخلِ حضور تو بهشتست
آدم نشدم،شیطنت ازمن،رُطب ازتو
حسن کریمی...
« بهار آمد »
بهارآمد، بهار آمد ، شمیمِ عطریارآمد
بباغ گل شدم ناگه،نگاری گلعذارآمد
میان برگِ گل،باگونه گلگون اوماندم
نگاهم با نگار ،اما دلم با گل کنار آمد
حسن کریمی...
« تعارف »
طعم تو شدحلاوتِ کندوئی از عسل
سهم منم ، چشیدنِ آن گشته از ازل
مهمان همیشه ،منتظرِیک تعارفست
بگذار تا که غنچه لب ، وا کند بغل
حسن کریمی...
خوش حرکات وخوش سخن،زمزمه محبتی
نقش بسی زدند و تو ، نقطه عطف خلقتی
مخمل نیم خفته ای ، غنچه نو شکفته ای
آیتی از لطافتی ، غایتی از بداعتی
چون طیران اوجها ، چون جبروت موجها
سُ...
« نا جوانمرد »
چشمه شعرم دگر خشکیده است
واژه هایش ازدرون پوسیده است
نا جوانمردی که قلبم را شکست
جوهرِ انسانیش گندیده است
بذرِ پاکی بود و ، دهقانی ...
تبلیغات
