« نا جوانمرد »
چشمه شعرم دگر خشکیده است
واژه هایش ازدرون پوسیده است
نا جوانمردی که قلبم را شکست
جوهرِ انسانیش گندیده است
بذرِ پاکی بود و ، دهقانی شریف
ازچه این هرزه علف،روئیده است
دوست دارم تا ، بگریم های های
خاردر دل،خون درونِ دیده است
گوئیا مرغی بد اندیش و خبیث
بذرخوبی از زمین برچیده است
آه من پیچید در هر کوه ودشت
نی به جای نایِ من، نالیده است
دردِ دل هایم شنید،اصحابِ آخ
آن که باید بشنود ، نشنیده است
حسن کریمی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 5
حمیدرضا عبدلی 19 اسفند 1394 22:27
باسلام جناب کریمی استاد عزیز خوب و روان موفق باشی
زهرا حسین زاده 21 اسفند 1394 10:27
کرم عرب عامری 21 اسفند 1394 12:57
سلام و درود بر شما گرامی
علیرضا خسروی 24 اسفند 1394 01:03
علی معصومی 26 اردیبهشت 1399 23:55
درود و ارادت
☆☆☆☆