چهل و یک روز از عمرم تقدیم به تو...

تویی که مرا به اندازه من نمیشناسی!

همان تویی که مرا از خودم باور کرد

همین خودم که خودم را از تو تعریف کرد...

چهل و یک روز از زندگیم تقدیم به تو...

ب...

به بهانه های گوناگون از مردم فرار میکنی؛

تو را در هیاهوی خیابان های این شهر گم میکنم

و گام های تو را به آسفالت زخم خورده ی خیابان میسپارم...

تحمل میکنم زخم عمیق دوری،

تحمل میکنی ناله های ب...

به یاد تو دلگرمم هر چند که دلم سرده

جاودانه نمی مونه یادی که با تو گل کرده...

سهم من از آن روزها مشتی شعر و چند عکسه

دور از دیده میمونن هر چند که دلم تنگه...

کنج گنجه میمونه هر چه از تو یا...

دوباره به کرم ها مشکوک میشوم؛

نکند گرسنه بوده اند و خاطرات تو را خورده اند!

یا شاید مورچه ها در پی آذوقه، آنها را دزدیده اند!

یا اسکلی آنها را انبار کرده است و جایش را فراموش کرده است!

دوب...

از سرخی گونه هات در چله زمستان

تا بی قراری هر شبم برای برگشتن

همه میسوزند یا که سوزاندمش

با کشیدن ماشه ای که باید میچکاندمش

.

.

.

دارد به خون خود غرق میشوم در عمق تنهایی؛

در دا...