مدام
فکر می‌کنم
مرگ
از کجای صورتم شروع می‌شود؟
می‌خواستم
به پنج صورت خودم را تقسیم کنم
و با پنج دهان تو را ببوسم /اما

می‌خواهم
پاییز شوم
بروم در خیابان
خیابان از من بیرون بیاید
برگ‌ها را ...

سکوت پایان غم انگیزی ست
برای کلمات
مرگ دهانم را نشانه گرفته
درست وقتی می خواهم بگویم تو
سکوت بلندی از دهانم خارج می شود
می نشیند بر تختخوابت
یادم می آید
آخرین بار
که از چوب لباسی خودم را ب...

شب
از پوستم رد می شود
در استخوان فریاد می کند
و ‌نیمکت های کنارم
پهلو به پهلو می میرند .
چند لقمه مرگ
چشمم را سیر می کند وُ
درد...
از دردها می گذرم .
زخم ها
اگر دهان باز کنند
خیابا...

.
چند خیابان بالاتر به دنیا آمدم
زنی مرا دوست دارد

چند خیابان بالاتر زندگی می کنم
زنی مرا دوست دارد

چند خیابان بالاتر
پایِ کیوسک تلفن
گوشی را برمیدارم ؛
زنی مرا دوست دارد

چند خیابان...

دیوار می فهمد
سکوتم را

صدایم سرد و سنگین است

گوشهایت
تاب این سنگینی را
ندارد

مبادا آسیب ببیند
تو آسوده باش

خاموشی صدایم با من...