درکارزار سیطره بر باغ هزاران ساله ام
در تمرد ناگزیر نهالها و غنچه ها
باغبان پیر و فرتوت را
یارای ایستادگی نبود
تو آمدی با دهانی پر از فریاد هرس
دستهایت اما
دستهایت دریغا
بوی تبر میداد...

نترس ازمن که دارم های و هویی
بترس از او که دارد سر به تویی
نباشد گر مرا شوقی زعشقت
در آن حالم ببینی مرده گویی
--------------------------------------------

بدیم با رقیبم دست در دست
خرامان می گذ...

مرغ آمین است
آزادی
در قفس
اگر افکنده شد روزی
کلید ش
گلوله است
قفلش
قلب ما
به آزادیش
به جایی
هرگز نمی رسد
دعا...

رود که باشی
حتی اگر سقوط کنی
شکوه آبشار را می آفرینی

من نگویم
بردارید
کوله بار درد
از شانه هایم
یارای لبخندتان اگر هست
نثار لبخندی
غبار غم از چهره ام
خواهد رست
دریغا اما
اینجا
احتکار می کنند
لبخند
دریغا
اینجا
زنجیر
به لبها می بندند...