شب
تششع هر منیری را
بیرحمانه
در تراکم غلظتش می بلعید
وجنگل
اشباع از اشباح هراس انگیز
غرق در وهم وسکوت چنان بود
که هر سخن جنبنده ای
حتا
به نجوا
شکفت می نمود
ستاره ای بود
سکوت تاریک شهر را
گاهی
با فری...

ابلیس
گاهی
بیل جهالت می شود
گاهی داس تعصب
گاهی
در دستان عرب بت پرست
گاهی
در آستین عجم مسلمان
همیشه اما
دختران
زنده به گور می شوند...

باد را
وقتی شناختم
که موهایت پریشان شدند
آتش را
از هرم نفسهایت
آب را
از عطش خیس لبان هم آغوشی
خاک را
وقتی که به پایت افتادم
جهانم
چقدر ناشناخته بود
اگر که نبودی...

روسریت را
به چشمهایم می بندم
موهایت تا
بی حجاب نبینند
چشمهایم را

به پا
کرده باشی اگر
کفشهای شیطان را
گرسنه بر خواهی گشت و تشنه
از مهمانی خدا