گلبرگ تنم
پژمُـرده ام از باد خــزان تــاب نــدارم
آزرده ام از درد نهـان خـــواب نــدارم

یـارب کرَمی تا شوم از درد ، رها من
غـیر از تـو بجـان خودت ارباب ندارم

دامان تـو مـأوای چو من دلــشُد...

طاعات تو مارا بس

پُر کن ز خُـم ای ســاقی پیـــمانه جــانم را
بر سجده خود بنــشان اجــــــزاء تــوانم را

ارکان وجــودم را سرمنـشأ غــــوغــا ساز
تا عشـــــق شـود محــرم اسـرارنهــانم را

...

یارگل اندام هست

او که جهـانـبان و خـوشــــــــنام هست
شـــعــروشــعوروهمه الــــــهام هـست

عـطر وجودش هـمه عـــــالــم چــشان
باغ وبرش بســــــــتری آرام هـــسـت

حّس غـــریـبـی ز درَو...

خواهش دل

نصیب ما که نشد هیچ ، از این زمانه ؛ بیا
دوباره میکـــشد عشق از دلم زبـــــانه ؛ بیا

بیا که بودنت از اُســـــتُـــخوان تراوش کرد
مـــیان بــود و نــبودم زده جـــــــــــوانه بیا

ن...

چه در این شیدائیست*

گفتنم برتورسیدن سَفری رویائیست
بی بلم بردل دریا زدَن ازنوپائیست

دل شکست آه بُلندش به اُفق عارض شد
عشق گریست مَسیحا ؟ چه دراین شیدائیست

قافیه مُدعی ام گشت و غزل مأمور...