زبان سرخ دارم من سری آماده برباد
زدست ظلمتان آخرکجا باید کنم فریاد

دیگر چه سود که بگویم ز ظلم تو
بیهوده عاشقت شدم توز چنگیز بدتری

در قفس عشق تو زندانیم
باز ببین دیده بارانیم
تشنه یک بوسه شیرین تو
از بر خود بازتومی رانیم

تو نپرسی چرا دگر حالم
پیر هستم بداست احوالم
من جوانی برای تو دادم
ریخته توببین پروبالم

بی وفایم پس کجایی فال حافظ رابخوانی
پنج سالی می شود دیگرنمی گیری توفالم