آن لحظه که عشق من بدل جا کردی
من سوختم و تو باز حاشا کردی
گفتم که مگر تو عهد خود بشکستی
با گریه فقط مرا تماشا کردی...

با اینکه دلم اسیر دستانش بود
اما نگران عهد و پیمانش بود
گفتم بد لم که جای ما اینجا نیست
اما دل من بفکر چشمانش بود...

تو چشمانت می ومیخانه دارد
لبانت حالت پیمانه دارد
بسوزان پیکرم با جرعه ای می
که این خواهش دل دیوانه دارد

در انتظار آ مد نت
چشمانم را بدر
قلاب کرده ام
وقتی که آ مدی
با نگاه ویرانگرت
دمی مرا بنگر

بدون تو سر و سامان ندارم
زهجرانت لب خندان ندارم
نگو که باز می گردی عزیزم
به حرف تو دگر ایمان ندارم