ای یار بیا وفایم انکار نکن
از خواب خوشم مرا تو بیدار نکن
منصور شدم فدایی چشمانت
این بار مراتوبرسر دارنکن

من قصه عشق تو چو از بر کردم
هر عشق دگر ز سینه ام در کردم
من چشم بر اه وصل تو ماندم حیف
اینگونه تمام عمر را سر کردم...

پیغام نده که مردم آزارم من
از راز مگوی تو خبر دارم من
گفتی که بدیدار دلم می آیی
پس منتظرم همیشه بیدارم من

از چشم تو جز وفا تمنا نکنم
بهتر زتو من بدان که پیدا نکنم
من مست دو چشم مهربانت گشتم
این راز به نزد غیر افشا نکنم...

چرا من مست چشمان تو گشتم
تمام عمر حیران تو گشتم
دل تو جنس آهن دارد انگار
چرا پس من پریشان تو گشتم