صدایم کن در این ظلمت در این زندانیِ پنهان
در این شورِ نمایان و در این معشوقِ بی پایان

نفس دادم که تا اینجا در این مضحک نمایان ها
که تا رستم در آید از منِ این زنده قافل را

صدایم کن تا گر رسد ...

تویی آن گلبرگ نازک خاردار
تویی آن مرغک عشقش روی دیوار
تویی آن سایه‌ی باخته‌ی انسانها
تویی آن گریه‌ی پر بغض جلو آدمها
تویی آن داده دلی که جانش داد پس
تویی آن داده دل ساده و باخته زین پس
تویی آن ب...

من
کنجی از این دیوار نازک ...
پوشه ای از کاهگل های دیواری ...
عکس سهراب ، روی میخ فرسوده ای ...
یادم میاد
قایقی داشت سهراب ...
ای سهراب شعرها ...
قایقی داشتی فقط در ذهنها مانده ...
تمامش می...

به دنبال آخرین حرف برای تکمیل جمله ات نگرد ...
هرحرفی که بوی دوست داشتن بدهد آخرین کلام است ...
نقطه.
سرســـطر ...!
تو
آخرین کلام قافیه شعر من هستی ...
همیشه در آغاز
همیشه در پایان
نقطه.
سرسـ...