پر از همهمه بود شهر
وقتی
آخرین پُک هایت
بر سینه ی هوای آلوده می نشست
نبرد قرمز و آبی
و پرخاش عاصیان گرسنه
به روزگار تحریم
یا تحریم روزگار که مردهایش زن شده اند
و زن هایش مرد
تو
آماده رفتن
ف...

چه قدر سخته برام باور کنم که
تو رفتی و دیگه تنهای تنهام
چه قدر سخته قبول این که رفتی
من آشفته سخته بی تو دنیام

میون این همه گرگا که دارن
ادای بره هارو در میارن
مثل تمساح با اشکاشون شب و روز
م...

با من همه قهرَند
انگار کسی نیست در این شهر
محکوم
به تنهایی خویشم
و شاید
باید که ببارد چنین سرد
ابری که دگر تاب ندارد
جان دادن آرام بهارُ
این رنگ غم انگیز خزان را

...

تمام زخم ها خوب می شوند
جز
زخم زبان تو
عاشقم نیستی
به درک،
زخم نزن بانو...


#ر.ف.لنگرودی

تا صید کنی ما را
هر دم به نگاه خود
هرگز نتوانم رفت زین دام که افکندی
با زلف سیاهت دل
افسون شده است بانو
وقتی که به پای دل زنجیر تو می بندی
در حیرت این جادو
شهر دل من افسون
افسون در افسون است
...