بخوان ای ابرباران را

به دل دارم غم  آوارگان و تشنه کامان   را
که شهری تشنه می گرید بخوان ای ابر باران را

سرودم بادلی بشکسته واحساس دردالود
شکوه مهربانی های خوزستان حیران را

سرودم ازبلاها...

          

درمذرعه ی فقربه جز کشت بلا نیست
جزدلهره ودرد دراینجا به خدا نیست

درکشورثروت همه رنجور و فقیریم!
کج رفتن این قافله ازجانب ما نیست

زاییده دردیم وسراسرغم و رنجیم
اینجا که کسی فکر من وفکر شم...

ایکاش دردریای دل طوفان نگیرد
تا ساحلم را موج سرگردان نگیرد

باکوچه های خاکی این شهرغمگین
هرگزنشد در شهردل  باران نگیرد

من واژه واژه زخم دارم در غزلها
این زخم را ایکاش هردیوان نگیرد

تقدیراین شددرنبرد...

صدای مصطفی
در آن شب تا صدای اقرا در غار حرا پیچید
سروش آسمانی تا دل بی انتها پیچید

به شوق آمد منا و دامن صحرا گل افشان شد
سپس عطر محمد لا به لای لاله ها پیچید

سراسر مکه از رخسار احمد نور باران شد
پگ...

مرداب

خلوت مردابم اما خالی از نیلوفرم
بوی غربت می دهدتنهایی پهناورم

تک درختی پیروخشکم درکویری تلخ وتار
باتمام بیکسی روبرخدامی اورم

می نویسم این غزل را با دلی افسرده حال
می چکدغم جای جوهر ازقلم بردف...