شب همه شب، چشم به در داشتم
چاره به جز صبر ، مگر داشتم
سفرۀ شب پهن شد و ، آن میان
آینه ی مهرِ تو بر داشتم
تا بگذاری به سرِ شانه ، سر
حسرت یک ، شانه به سر داشت...
چهرۀ حور و پری را از کجا آورده ای
رمز و راز دلبری را از کجا آورده ای
از لبانت نغمه ای کبکانه می ریزی بگو
لهجۀ ناب دری را از کجا آورده ای
عطر موهایت نشانی دارد از باغ بهشت
از خلایق برتری را از...
اصلا این یک دو خطِّ شعر مرا نه گدا و نه پادشا ببرد
واژه واژه تمام، خون دل است خون دل را چرا صبا ببرد
حاصل عاشقیست شوخی نیست اینکه با اشک وخون نوشته شده
خرمن عمر عاشقیها را بی خبر از غمم چرا ببرد...
تبلیغات
