کنار پَنجه های شهر

هنوز بلوک سیمانی با غروبی دلگیر را چشم اندازیست

پُر مَعنا

که ما را رَقم می زند !


1379/01/12

بعد از تو شاه خانی دنیا، تِمّام شد

بعد از تو سّجده ای خوآنش ، ضُلال شد

باید بتابی وُعَرشا ! کجا بری

سلطان ما طلوع بودوُ در طلوع ، طلوع شد...

با اینگونه ات اصلن وَ ابدا عهد هم نمی کنم
من با تو ام ای شهر ، سر را به ذَره ،خَمیهم، نمی کنم
َ
ناقوس بر ملاشدوُ از مرز پرُ جنون
_ با هوش مصنوعی این قوم نیز ، حال هم نمی کنم


باید خدای شد ،
_وَ...

تو خود می دانی که هر چه با شی !

_ تَضرر بَر مُنتها ست

زمین و ُموج های آبی اش
_ تنها نمای از زندگی که با دانستن خیالی بودنش
_ هنوز آرسته .