قطع می شوی وُ زمین می مِکد مرا

انگار وصل به خُرانیدگیِ بُتی ، بس اس

با ما دریغ که پندار ادمی
_ در پرتگاه شَعف مُبتلا تَر اس

وقتی به کهنگی حرف بَر می خورم

ایماو اشاراتی ازتو ،مَنی بس...

اصول واژه های ِ شعرم را

_ پَس دهید!

شما برایم، مُرده اید وُ من نیز!

می میرم

_ برایتان
...

در عَصر ِ ، نو تر از عصر های دیروز

جَراح ، بر زبان خروسی ،

شآید مجروح

شکاف های قُد قُد ،

در هوشیآری ، شبی خروس خوآن ،

می نشاند وُ
کآوش

-بر قُد قُد ی مَشکوک

عَصرش را گَریبان می دَ...

کدام شَک وُ کُدام تَقدیر

مَرا می پَراند از شاخی به شاخی سرشآر!

کبود می شَرمم در تآزیانه باد

وَ
سُرخ سیلی، برگوشهایم می خُشکَد
_ حِسِ شِنَوایم را

مبادا تَرَحمُِ غُرورم، سبزینهِ وار غَر...

یَغما به باد داد مُعمای حَلقه را
پآیی فِرار می کند از آشیآنه ها
کآبوس، بر مَلا شده ازمَرزهایِ پُر جنون
تاراج از کَبودی ِ روز است وُ بانگها ؟

آنقدر بِترسیدوُ داد وُ باخت کَرد
از دست داد حَراس ا...