دلم گرفته و شاید دوای من اینست
ستاره ای که ندارم چراغ من اینست
هر آنچه سعی و عمل کردم از گذار زمان
نه سایه و ثمری داشت باغ من اینست...

آخر قصه روزی که پر از خورشید است
چه شبی هست سیاه ،و چه سرد است آن شب
گر چه بسیار ستاره است در آن ،آسمان دشت عظیم ظلمات
راه باریک و پر از تشویش است ،جای پایی که در آن پیدا نیست
همه جا پر شده از سایه...

چه بگویم که در این شب غم فردا دارم
چه بخوانم که دگر نیست خیالی به سرم
چه عذابی است که دیگر نتوانم رنگ یک خاطره کهنه خود را بنویسم
چه زمانی است که انسان نتواند که سخن باز کند
حرف خود را به که گوید؟
چه...

گفتم هزار بار که ترکت کنم ولی
عشق تو را جنون پیاپی مداوم است
صد ها هزار بار داغ دل تو به سینه رفت
اما نسیم مهر تو هر دم دما دم است...

امید بودن و هستن
نگاه جانگداز آسمان بر سر
سراب بغض آتش در سحرگاهان
ندای صامت شب گرد بی پروا
سکوت پرتو بی رنگ تن لرزان انسانها
بهار حسرت از سرمای جان گریان
خروش ناگهان قصه های رستم و سهراب
سر انجام شب ...