مرگ و زندگی

بنام خدا
متن زیر از کتاب طوبی محبت نوشته عرف بزرگ
حاج محمد دولابی نقل شده است میفر ماید اول همه ما مرده
بودیم او ما راا زنده کرد کار او زنده گردن است ولی من هر دو
را بخدا نسبت میدهم البنه زنده کردن و مرد ن کا ر ا و ست هی
میمیراند و زنده میکند تا جاایی که دیگر نمیریم ما را میمیرا ند
تا زنده شویم و شعر زیر بر همین اساس سروده سده است

ا ز ر و ز ا و ل مر د ه بو د یم ز نذ ه شدیـــم با دست خدا مرده بود یم ز نــده شــدیم

در مضحر حــق ا د ب نما ئــیـد بــه جها ن د ر نز د خــد ا ا د ب کنیم زنـــد ه شو یم

تو بــا ا د بت نــور خــدا بـیـنــی بـه جهان گر نزد خدا ادب نکردی به بجهان مرده شویم

چون آمدن و رفتن ما بدست نا نیست بدان گــر آمــده ا یــم بعـشق او آمدهایم زنده شویم

چونکه مرگ و حیات جاوید بود نزد خدا در فــقــر و غــنــا ی د ر نـتزد خدا ز ند ه شد یم

با عــزت خــود بــنزد یـــزد ا ن جه کنیم با ذ لــت خود بـنــزد یزد ا ن بجا ن ز ند ه ئشویم

با عضق خدا در این در این حهان زنده شویم بــی عشق خـــدا در د و جــهــا ن مــرد ه شــویم

بــا لــطــف خــدا به زندگی این جهان میمانیم بــی لــطـــف خــدا در دو ســرا مـــرده شــویــم

چو ن مر دن مـــا بد ست حــق مـیــبــا شــد چو ن آمد ه ا یم به ا ین جهــا ن ز نــده شــو یـــم

رویـا چـه بگــویــد ز ا لــطـا ف خـدا و ند کریم ا ز ر و ز ا ذ ل مرده بــود یــم ز نــده شـــد یـــم

ایمیل مقصد