ولای علی

نیست بر لوح دلم جز ولای علی نیست بر جان و تن مرا جــز و لا ی علی

سر سپارم در ره دو ست به عشق او چونگهد نباشد به سر مرا جز هوای علی

نبود مـــرا کـــلامــی در گلــو دیگر آیـــد م را برو ن زگـــلو نـــوا ی عاــی

خواهم ز کردگار خویش بهر خود بر مــن نــثــا ر کــنــد او شــفای علی

نبود مرا سراق بهر در زدن بخانه ائی بــهتــر زخــا نه علی و سراا ی علی

ایــن جــا ن ند ا ر د ا ر ز شی بهر ا و تا من نثار کنم به خا ک پا ی علی

دسـت تــمنــا بــهر مـــولا کنم د ا ر ا ز من در هر زمان بسوی خدای علی

هر دم زنم به جان شور مــولا نمی دانــی رحمت مرا بــُود ز آن همای علی

گر تو لایقی بهر معرفت به عشق او هرگز مرو رویا حز ما سوای علی

ای قادرا مکرحمتی نما به بنده ا ت تا خود رسا ند ا و بــه بارگاه علی

من بلطف حق پا نهادم به صحنه وسرای او نا لیدم ز د رد خود بسرای علی

ایمیل مقصد