بمان در خانه و ترک سفر کن

نظر 4

• 

  امیر عاجلو   03 فروردین 1399 12:48

  بیا رحمی نما بر کادر درمان
  #درخانه_می مانیم
  
• 

  محمد علی رضا پور   03 فروردین 1399 23:44

  سلام و احترام،
  همان طور که احتمالا می دانید، سروش، سه گلشن، و شعر سبز(چندآهنگ)، قالب هایی تازه و توانمند در شعر فارسی اند که شایسته است بیش تر خدمت اهالی فرهیخته ی ادبیات، شناسانده شوند.
  برای آشنایی بیش تر دوستداران این مقوله با قالب شعری سروش، چند سروش کوتاه تقدیم تان
  می شود:
  
  1- گفتن از عشق، کار سختی نیست/
  خوب گفتن، شکار سختی نیست/
  فصلِ اصلیِّ عاشقی، عمل است.//
  
  2- برگ زرد خزان، خودش را، ریخت/
  با هوا و زمین و آب آمیخت/
  برگِ بی بار چون تمشک نبود.//
  
  3-“علّیَت” داشت نخ نما می گشت/
  فیلسوفی پی خدا می گشت/
  عارفی از عُروج بر می گشت/
  حرف نابش به دل گرامی گشت:/
  “نور”، مجهول نیست؛ اثبات است.//
  
  4- پسر و مادر، آخرین دیدار/
  اشک ها: شعله های آتشبار/
  رفت و ماند. استخوان که شد، برگشت.//
  
  5- تاک تا شد، به جرمِ پاکی مُرد/
  ایستاد. اوفتاد. خاکی مُرد/
  مردِ خاکی به دردناکی مُرد/
  زنده ی جاودان، غریبِ زمان.//
  
  6-در زباله، پیِ غذا می گشت/
  تازه از اختلاس بر می گشت/
  اختلافات… . //
  
  7-روز، شب شد. دوباره شب آمد/
  خام ماندیم و صد لقب آمد /
  آخرش جان ما به لب آمد/
  خام تا خاک ….//
  
  8-پَست را اوجِ سرفرازی بُرد/
  به حقیقی ترین مَجازی بُرد/
  توی بازی بُرد/
  تبلیغات.//
  
  9-رفتم از کوهپایه تا قله/
  وقتِ برگشت گشت/
  (وای! تا پایین/)
  دره – دره … .//
  
  10-دستت آماده کن!/
  “دل گِرو در کِرِشمه های تمشک!”//
  
  11-دل گدازنده، دلنواز آمد/
  باز با ناز و سرفراز آمد/
  کاشکی داشتم دلی، دلکی .//
  
  12-آفتاب غروب و کشتی و آب/
  موج بی تاب و التهاب و شتاب/
  آی دریا! بیا مرا دریاب /
  مثل ماهی به ساحل افتادم(افتادَه م) .//
  
  13-مِه چه زیبا نِشَست بر تنِ دشت/
  ناز و نرم از کنار دشت گذشت/
  خاطرات تو در دلم آمد/
  نازتازان و بی گذشت گذشت/
  باز، گلگشت، نوعروس، خیال
  (خوانش دیگر: باز، گلگشتِ نوعروسِ خیال .)//
  
  14- ماه در کوهسار، زیباتر/
  بادِ نرمِ بهار، زیباتر/
  یار، چشم انتظار، زیباتر/
  دل من، بی قرار، زیباتر/
  در شبِ عشق.//
  
  15-هر سری سرسپرده ی چیزی ست/
  بسته بر حلقه ی دلاویزی ست/
  مرغکِ شاخسارِ گلریزی ست/
  من تو را دارم.//
  
  16-هرچه که هست و جزئی از هستی ست/
  همزمان، شعرِ عقل و سرمستی ست/
  همه ی هستی اهل همدستی ست/
  رازها واحدند و گوناگون.//
  
  17-کِرم، پروانه می شود روزی/
  غوره، فتّانه می شود روزی/
  این زمین، خانه می شود روزی/
  خوار نشمار.//
• 

  خسرو فیضی   07 فروردین 1399 19:22

  . با بهترین درودهایم
  . استاد گرامی با زیباترین سروده اشاراتی حکیمانه
  . برای نجات جان آدمیان که در خانه بمانید
  . درودها نثارتان باد و ایام بکامتان
  .
• 

  ابوالحسن انصاری (الف. رها)   08 فروردین 1399 00:28