تو که گم شدی در ره عشق
من کنارت نیستم چه کنم از ره دور
بهتر این نیست دلت کمی با من باد
تا بخوانی ز قلمم همدم باد
نگران جوهر عشق مباش
که کمتر ننوشت
دست ها گره خورده قلباً بنوشت
گر بیایی تسخیر کنی قلب مرا
من به دیدار تو آیم
تا به باغ بستان بروی
دامنت پُرکنم از شکوفه های کُنار
تا ببوسد معمار بنا، ز لبخند به حوالی لب ساخته ات
سر مچرخان زمین از داغ لبت
با رعد به هنگام شب طوفانی
دست در دست بدادن
تا که با تیغ ببُرن بنشان، از کُنج لبت
من به نگاه چشمهات
پلک بسته دل به دریا زده ام
بنویسم از درد دلم
گر گرسنه بگردی و نبوسم تو را
چون بعشق ات نرسی
سرکارتون بخوابم
تا خواب آشفته ببینم که چرا
پاره پاره نکردم و نه دریدی شب شیدایی را
اشک شاعر بریخت ،از انبوه درد عطوفت به جهان
برکت شور عشق خوش است
که قلم در دست گیری
با یک بغل شعر سپید ،
تا نمک گیرشوی در شب یلدا سپید
************
منوچهر فتیان پور(راد)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 19 آذر 1399 07:49
درود بزرگوار ا
منوچهر فتیان پور 24 آذر 1399 00:59
سلام
ممنون از همراهی تان
ولی اله بایبوردی 19 آذر 1399 09:00
سلام و درود
منوچهر فتیان پور 24 آذر 1399 00:59
سلام
ممنون از همراهی تان