هر روز از قابِ پنجره
به ستیغ کوه
می نگرم
و به برف سپیدی که فرورفتگی ها
و برجسته گی های کوهستان را
بدون هیچ منتی
پوشانده غبطه می خورم .
می گویم کاش بسان برفی بودم
می باریدم ، می باریدم و آب می شدم
روزنی از شکاف سنگی جاری می شدم
چشمه ای می شدم ...
جویباری چشم براهه،
عاشقی ،روسری گلداری ،
کوزه سفالی بر دوشش ،
پا به پای ، عشق سیاوَشش می آمد
پر می کردم ..
#محمد_مولوی
تقدیم با مِهر
تعداد آرا : 6 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 12 خرداد 1399 22:44
سلام ودرود
کرم عرب عامری 12 خرداد 1399 23:03
معین حجت 12 خرداد 1399 23:15
درود بر شما
مینا یارعلی زاده 12 خرداد 1399 23:59
درودها گرامی
فردین صمدی 13 خرداد 1399 01:42
درود زیبا قلم زدید
محمد رضا درویش زاده 13 خرداد 1399 06:32
بسیار زیبا رفیق درود بر شما
مسعود مدهوش 13 خرداد 1399 08:39
درود بر دوست ادیبم
زیبا و دلنشین
علی معصومی 13 خرداد 1399 08:42
درود و عرض ادب
ارجمند
ولی اله بایبوردی 13 خرداد 1399 10:46
سلام و درودها
آرزویی دست نیافتنی ...
مرضیه نورالوندی 13 خرداد 1399 23:50
درودها بزرگوار