گریستن
هر کسی در درون خود دردی دارد
برای گریستن بهانه می خواهد
یکی با آهنگی محزون
یکی با دیدن صحنه ایی غمگین
یکی با تصویر خاطره ایی از دیروز
یکی بغضش نمی ترکد
یکی درون خود را می پاشد
یکی روح خود را می خراشد
یکی بی خیال دنیای اطرافش
بی رودروایسی می گرید
های های هق هق بیرون می ریزد
صورتش از اشک پر می شود
چشمانش دو رودخانه موازی است که
از گونه هایش سرازیر می شود
در ساحل لب هایش می نشیند
زبان شوری را حس می کند
بدن تمام حسهایش شروع بکار می کند
برای التیام ...
آدمی فقط برای درد های خودش می گرید .
و شاید علت هیچ دردی باعث غم و اندوه نشود
حس برانگیختگی که احساسات را برمیانگیزد
علت معلول های زیادی دارد آدمی را وادار به گریستن می کند
#محمد_مولوی
دوم اردیبهشت ۴۰۳
شعرایران
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 03 اردیبهشت 1403 09:51
.مانا باشید و شاعر
محمد مولوی 04 اردیبهشت 1403 00:14
درود و سپاسگزارم جناب عاجلو