من مُرده پرستم:
آدم تا وقتی زنده هست،درد دارد...
من مُرده پرستم!
آدم زنده چهار فصل دارد
هر فصل به رنگیست
گاه شیرین ، گاه ملس،
گاه گس مثل خرمالوی نارس
گاه تندخو مثل زبان آتش.
آدم مُرده ، یک فصل سرد دارد
زمستان
مثل برف سپید.
نه شکایت می کند ؤ نه ناله شِکوه
نه زخم می زند نه نیش زبان
زنده ها را...
نمی شود فهمید ؛ کجای_شان درد می کند
وقتی دست رفاقت دراز می کنی
یعنی که نیاز داری
باید همیشه پشت اش راه بروی
اگر جلو بزنی پشت پا می زنند
مُرده ها اینطور نیستند
برای_شان مهم نیست
چه کسی سر تابوت را گرفته است
چه کسی زانوی غم را بغل کرده است
چه کسی از دور نگاه می کند
چه کسی او را در گور می نهد.
آدم مُرده در گذشته است!
#محمد_مولوی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 16 شهریور 1399 08:16
سلام ودرود
مسعود مدهوش 16 شهریور 1399 08:56
درود بر شما جناب مولوی
زیبا وگیرا
مهران امیرمحمدی نسب 16 شهریور 1399 09:46
درود ....
ولی اله بایبوردی 16 شهریور 1399 10:24
مرده متحرک یا زنده بی جسم
کدامیک زیباست...
سلام و درود
دستمریزاد
کرم عرب عامری 16 شهریور 1399 10:48
مارا نیز مردگان پندار
در کسوت مندرس زندگانی
هرزه و بی آرزو
درودها عزیز
بهنام حیدری فخر 16 شهریور 1399 12:10
درود بر شما جناب استاد مولوی
رضا زمانیان قوژدی 16 شهریور 1399 16:21
درود بر استاد مولوی عزیز
انصافا تامل برانگیز و نغز سرودید.
هزاران آفرین
یکی از بهترین سروده های شماست.
محمد رضا درویش زاده 16 شهریور 1399 23:47
بسیار زیبا و شنیدنی درود بر شما رفیق ادیب و هنرمندم
مرضیه نورالوندی 17 شهریور 1399 22:39
درود بیکران بر شما، زیبا و عالی،قلمتان مانا بزرگوار
محمد مولوی 18 شهریور 1399 01:38
عرض ادب و احترام
سپاسگزارم
از یکان یکانِ دوستان عزیز و گرامی از حضور گرم و نگاه های مهربانتان