نـاآشـنـا ( غـزل )

آن غــروب خـیــس بـارانـی مــنــم
یــاور شــبــهــای طــولانــی مــنــم

یــخ زده بـر دیـدگـانـم‌ خـون ســرد
زخـمِ تـیــزِ بـغــضِ پـنـهـانـی مـنـم

تیـره روز و شـب فـروز کـوچـه‌ها !
تـیـرْ چـراغْ افروزِ سـیمانـی ؛ مـنـم

قرص و محکم روبروی مـشکلات :
آنـکـه ایـسـتـاده به آسـانـی ، مـنـم

روی دوش ، آوار دشـواری ســوار !
زیر آن لـِه گـشت و قـربـانی ؛ مـنـم

گرم کن اندام خـویـش را سـردمهـر
شـعلـهْ گازسوزِ زمـستانی ..؛ مـنــم

چون زغالی سـوختـم بر سر چُـپُـق
کـامـبـخـشِ دود قــلـیـانـی ؛ مــنــم

کامجویی گِـرد ساقی‌ست نوش‌باد
دست مـستان ، پیـک لیـوانی مـنـم

می‌نـویسـم بــر در و دیـوار شـهـر :
شــاعــر سَـبْـک خـیـابـانـی ؛ مــنــم

ای‌که داری مـنصبـم چنگ می‌زنی :
زانـکه از او هـیـچ نمـیدانـی ؛ مـنـم

بـا تــواَم هـردم پـیِ ســوزانــدنـی :
آنـکـه را دائــم بــســوزانــی ؛ مـنـم

"تن" اسیـر میلـه و سلـول "هاست"
بـنـدِ "تنـهایـی" چو زنـدانـی ؛ مـنـم

پـشت در ، ناآشِـنایـی‌ست بـاز کن !
غـصٌـه ؛ " یـزدان ماماهانـی " مـنـم


ناآشنا
یزدان_ماماهانی
آغازسـرایـش۲۴_۷_۱۴۰۲
پایان‌سـرایـش۲۶_۷_۱۴۰۲

ایمیل مقصد